Świat

Rozejrzyj się

Zobacz jaki świat otacza cię

Zwróć uwage

Na małe detale

Wszystko piękne jest

Ale zniknie wnet

Ludzie niszczą go

Nie oglądają

Niszczą nie wiedząc

Że to nigdy nie powróci

Udusić można się

Bo powietrze brudne jest

Dymu pełno

plastik palą

Tą wielką fujarą

I nikt nie myśli

Że niszczą dzieło

Bożych dłoni

Wszechmogącej toni

Mechaniczny książe

Cudownym dzieckiem był
Zawsze chwalili go
Póki swych marzeń nie wyjawił
Skrzypce mu zabrano
I kazano
Naukowcem być
A on nie chciał
Lezcz nikt nie słuchał go
Płakał co noc
Smutek owijał go
Uciekł do Angli
Londynu stolicy nieznanej
Zaczął tworzyć
Muzykę
Pełną samotności
Nasz mechaniczny książe
Nieszczęśliwy skrzypek

Miłość do butelki

Smutna jestem
A ty nic
Nieprzytomny jesteś w pic
Nigdy ze mną nie rozmawiasz
Nigdy nie rozbawiasz
Ciągle cię nie ma
A jak już jesteś
Tak jakby cię nie było
Ubyło mi cierpliwości
Ckliwości gdy patrzę
W twoje oczy
Mam już dosyć
Smrodu chmielu
Wyrzucania butelek
Po tanim winie
Nigdy nie byłam z tobą w kinie
Nie przytulasz mnie nawet
Jesteś smutnym obrazem
Ale ja mam dość
I znikam stąd
Zostawiam cię
Z twoją nową miłością
Butelką

Mechaniczny Anioł

W odległej krainie

Tylko nie w Rzymie

Była dziewczyna

Piękna była

Ja stróżem jej byłem

Wszędzie z nią chodziłem

Na łańcuszku srebrnym

Moim krewnym

Nosiła mnie wszędzie

Pod sukni wierzchem

Pilnowałem jej zawsze

Odbyłem wycieczki krajoznawcze

W Londynie z nią zamieszkałem

Ładnie wymuskałem

Ślicznie wyglądałem

Ona kochała mnie

Ja wielkości kciuka

Jak mucha

Jej mama i tata

Nigdy nie wrócą

Złe żądy ukróci

Świat przewróci

Ta dziewczyna

Moja miła